قزل آلای بدنساز !!!!

قزل‌آلایی که در تصویر مشاهده می‌کنید، مسلما نه سررشته‌ای از بدن سازی دارد و نه اهتمامی در این ورزش داشته است، دور آمپول هم نمی‌گشته است!

پژوهشگران موفق شده‌اند قزل‌آلای تغییرژنتیکی داده شده‌ای، پرورش دهند که حجم عضلانی بیش از حد معمول دارد. این تحول می‌تواند، صنعت آبزی‌پروی تجاری را رونق بدهد.
«تری بردلی»، استاد آبزی‌پروری دانشگاه رد آیلند، ده سال زمان صرف این طرح کرده است، طرحی که در آن وی روی اثر مهار میوستاتین، تحقیق می‌کرد. میوستاتین پروتئینی است که به وسیله سلول‌های عضلات اسکلتی ساخته می‌شود، وارد خون جاندار می‌شود و رشد عضلانی را کند می‌کند. تعداد فیبرهای عضلانی در پستانداران بعد از تولد، محدود باقی می‌ماند، ولی در ماهی‌ها، با افزایش سن بر تعداد این فیبرها افزوده می‌شود.
در این تحقیق، گروهی از محققان با صرف ۵۰۰ ساعت وقت به تخم‌های ۲۰ هزار قزل‌آلا، انواع مختلف DNA مهارکننده میوستاتین را تزریق کردند. بعد از دو سال، بیشتر این ماهی‌ها، افزایش توده عضلانی را نشان دادند، آنها حتی شکم‌هایی با شش طبقه ماهیچه داشتند که درماهی‌های معمولی غیرمعمول است! به علاوه آنها به مانند بدن‌سازها یک توده عضلانی بر پشت خود داشتند، طوری که به نظر می‌رسید شانه‌های عضلانی هم یافته‌اند!

قرون وسطی

به چه دوره ای قرون وسطی می گویند؟ 

گروهی از مردم معتقدند که قرون وسطی از سال ۵۰۰ میلادی شروع شده و گروهی دیگر معتقدند که شروع آن سال ۱۰۰۰ میلادی است.امّا همه در مورد این نکته با یکدیگر موافقند که قرون وسطی تقریباٌ در سال ۱۵۰۰ میلادی به پایان رسیده است.

بیشترین جمعیّت مسلمانان

جمعیّت مسلمانان در کدام کشور بیشتر است؟ 

اندونزی کشوری در جنوب شرقی آسیاست که با حدود ۲۱۰ میلیون نفر جمعیّت،چهارمین کشور پر جمعیّت جهان شناخته می شود.حدود ۸۵ درصد از این کشور مسلمان هستند.به همین دلیل،اندونزی را بزرگ ترین کشور مسلمان جهان هم می شناسند. 

تعداد مسلمانان جهان

مسلمانان جهان چند نفرند؟ 

امروزه حدود یک میلیارد مسلمان در دنیا وجود دارد.مسلمانان بیشتر در خاورمیانه،آسیا و آفریقا زندگی می کنند. 

بیشتر مسلمانان جهان اهل تسنن (سنّی) هستند.ده درصد مسلمانان شیعه اند که بیشتر در ایران،عراق و لبنان زندگی می کنند.

جشن سده

جشن سده جشن باستانی ایرانیان

10 بهمن ماه (آبان روز از بهمن ماه) روز جشن چند هزار ساله سده است. جشنی که شاید به نوعی انتظار برای پیروزی نیکی بر بدی و اشه بر دروج است.

جشن سَده، یکی از جشن‌های همگانی ایران کهن، با افروختن هیزمی که مردمان، از پگاه بر بام خانه خود یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، آغاز می‌شود. جشن سده یک جشن ملی است و به هیچ دین و مذهبی مرتبط نیست.

جشن «سَـدَه» بزرگ‌ترین جشن‌ آتش و یکی از کهن‌ترین آیین‌های شناخته شده در ایران باستان است. در این جشن در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه، همه مردمانِ سرزمین‌های ایرانی بر بلندای کوه‌ها و بام خانه‌ها، آتش‌هایی برمی‌افروخته و هنوز هم کم‌‌وبیش بر می‌افروزند. مردمان نواحی مختلف در کنار شعله‌های آتش و با توجه به زبان و فرهنگ خود، سرودها و ترانه‌های گوناگونی را خوانده و آرزوی رفتن سرما و آمدن گرما را می‌کنند. همچنین در برخی نواحی، به جشن‌خوانی، بازی‌ها و نمایش‌های دسته‌جمعی نیز می‌پردازند.

پیشینه اسطوره ای پیدایش آیین و جشن سده:

از اسطوره های جشن سده تنها یکی به پیدایش آتش اشاره دارد. فردوسی می گوید: هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه ای زد و آتش پدیدار شد. هم در کتاب “التفهیم” و هم “آثارالباقیه” ابوریحان، از پدید آمدن آتش سخنی نیست بلکه آنرا افروختن آتش بر بامها می داند که به دستور فریدون انجام گرفت و در نوروزنامه آمده است که : “آفریدون … همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می آورند.” (مارلیک ایران).

برگزاری جشن سده:تا دوره ساسانی: فردوسی آنرا به هوشنگ نسبت می دهد و ابوریحان بیرونی و نوروزنامه آنرا از فریدون می دانند و همچنین رسمی شدن جشن سده به زمان اردشیر بابکان منسوب گردیده است، اما در هیچکدام به شیوه برگزاری آن اشاره ای نشده است. بعد از ساسانیان: مورخان و نویسندگانی چون بیرونی، بیهقی، گردیزی، مسکویه و از شیوه برگزاری جشن سده در دوران غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان، آل زیار و تا دوره مغول بسیار نوشته اند. از آیین های عامه مردم سندی نداریم اما در حضور شاهان، رسم شعرخوانی بود و نیز پرندگان و جانورانی به آتش انداخته می شدند و گیاه خوشبو تبخیر می کردند تا مضرات آن را برطرف کنند.
ج) در عصر حاضر: در مازندران، کردستان، لرستان و سیستان و بلوچستان؛ روستاییان و کشاورزان و چوپانان و چادرنشینان نزدیک غروب یکی از روزهای زمستان (آغاز نیمه یا پایان زمستان) روی پشت بام، دامنه کوه، نزدیک زیارتگاه، کنار چراگاه و یا کشتزار آتشی افروخته و بنا بر سنتی کهن پیرامون آن گرد می آیند بدون آنکه نام جشن سده بر آن نهند.ولی در کرمان جشن سده یا سده سوزی در بین تمامی اقشار مردم کرمان، مسلمان، زرتشتی، کلیمی رواج دارد که همه ساله در دهم بهمن ماه برگزار می شود. در بین چادرنشینان بافت و سیرجان سده سوزی چوپانی برگزار می شود که شب دهم بهمن آتش بزرگی بنام آتش جشن سده، با چهل شاخه از درختان هرس شده که نشان چهل روز “چله بزرگ” است در میدان ده برمی افروزند و می خوانند: سده سده دهقانی/ چهل کنده سوزانی/ هنوز گویی زمستانی. (مارلیک ایران)