جنگلی که ناپدید می شود!!!!

چه جنگلی است که گاهی ناپدید می شود؟ 

در بسیاری از سواحل جنوبی ایران،به خصوص در اطراف بندر لافت،شمال جزیره ی قشم و بندر خمیر،جنگل های زیبایی وجود دارد که با همه ی جنگل های دیگر فرق دارند.این جنگل ها،از انبوهی درخت «حرا» یا «مانگرو» پدید آمده اند. 

حرا،کرنا یا مانگرو،نام چند درخت استوایی است که در سواحل ماندابی و در نزدیکی رود ها می رویند.این درخت ها با آب های شور سازگاری دارند.جنگل های مانگرو بیش از ۵۰ درصد سواحل استوایی جهان را پوشانده اند. 

جنگل های حرا همواره در معرض امواج و جذر و مدّ آب قرار دارند.در زمان جذر که آب پایین می رود،این درختان لجن گرفته از آب بیرون می آیند و مانند جزایری پراکنده ظاهر می شوند.اما در زمان مدّ،تمام جنگل زیر آب ناپدید است. 

درختان حرا دوره ی رویشی منظّمی دارند و معمولا اواخر تیر و اواسط مرداد گل در می آورند و میوه می دهند.رنگ گل های حرا روشن است.میوه ی آن ها هم بادامی شکل و شیرین است و طعم خوشی دارد. 

دانه های این گیاه وقتی که هنوز به گیاه اصلی متصل اند،رشد می کنند و جوانه می زنند.این دانه ها به صورت جوانه ی مخروطی مانند در می آیند و سپس در آب می افتند.اگر پایه ی این دانه ها مستقیم در گل فرو رود،درخت جدیدی در همان نقطه شروع به رشد می کند.امّا جوانه های دیگر به قسمت های راکدتر می روند و در آن جا مستقر می شوند.ریشه های حرا شکل های عجیبی دارد.این ریشه ها سوراخ های بسیار ریزی دارند که به تنفس گیاه و رساندن اکسیژن به ریشه های عمقی تر کمک می کنند. 

ارتفاع درختان حرا گاهی به ۴ متر و قطر تنه ی آن ها به ۳۰ سانتی متر می رسد. 

برگ های درخت حرا بیضی شکل و کشیده اند و قاعده ای بسیار باریک دارند.ارزش غذایی این برگ ها برای دام  و چهارپایان معادل ارزش غذایی جو و یونجه است.دامداران سنّتی جزیره ی قشم،دام های خود را با برگ حرا تغذیه می کنند. 

در مناطق تحت پوشش حرا که به اصطلاح به آن «خور» می گویند،عمق آب بیشتر از ۳ متر نیست.درختان حرا مانعی طبیعی میان خشکی و دریا هستند و ویژگی های طبیعی آن ها سبب شده است که به صورت پناهگاهی امن و غنی برای انواع پرندگان مهاجر بومی،ماهی ها،لاک پشت ها و دیگر گونه های نادر در آیند. 

جالب است بدانید که ابو علی سینا،دانشمند بزرگ ایرانی،درخت این جنگل ها را حرا نامید.